Уақыт – ұшқан құс. Күндер – керуеннің көші. Адамдар – асыққан жолаушылар. Өмір де, қоғам да бір орында тұрмайды. Солай бола тұрғанымен, көнеге көз тігу – сағыныш һәм мұң. Өткенді ойлау – өкініш әрі жұбаныш. Иә, біздің ата-бабаларымыздың басынан не өтпеді, олар не кешпеді дейсіз… Жойқын жорықтар, сұрапыл соғыстар, қанды қырғындар. Жеңіс пен жеңіліс. Қуану …