Жоғалтудың кейбірі – өмір-ұстаздың жазасы, ұқтырмақ болған сабағы, ал кейбірі – тағдырдың жамандықтан қаққаны. Ал, «жоғалтудың» алдын алуға бола ма? Өмір – кездесу мен қоштасудан, табу мен жоғалтудан тұрады. Кездескенде, тапқанда – «бұл өмірдің маған берген сыйы, мен бұған лайықтымын!» деп қуанамыз. Бірақ та қоштасқанда, жоғалтқанда – «бұл өмірдің жазасы, мен бұған лайықтымын!» деп ойламаймыз. Керісінше, Жаратушыға, өмірге налып, қайғырамыз, өмірден түңілеміз. Неге? Өйткені, өмірдің «Қарымта» заңын білмейміз.