Ресей империясындағы басқа түркі халықтары сияқты қазақтар да ХХ ғасырдың басында ғасырлар бойына қалыптасқан үйреншікті өмір салтының бұзылуымен, революция мен дүниежүзілік соғыс әсерінен туындаған дағдарыспен және дәстүрлі әлеуметтік институттардың қайта құрылуымен қатар жүрген жалпыресейлік экономикалық жүйеге кірігудің жаңа жағдайларына бейімделудің күрделі дәуірін бастан өткерді. Сол заман тұрғысынан қарағанда өркениеттің озық үлгілері саналған жаңалықтардың қазақ даласына енуі белсенді әрі үздіксіз жүрді. Мәдениет саласында дағдарыс қарама-қайшылықтар тартысында көрініс берді. Бір жағынан, тарихи, әсіресе білім беру, ғылым, технология салаларында, орыс тілін, орыс-еуропалық білім беру моделін және т. б. зерттеу қажет болса, екінші жағынан, бұл салада этникалық сәйкестік пен мәдени ерекшеліктер, ана тілін сақтау, дін мен дәстүр сабақтастығы сияқты маңызды мәселелердің шешімі табылмады. Демек, мәдени жағдайдың күрделілігі, сәйкессіздігі, өзгермелілігі, дәстүр мен инновацияның арақатынасына қатысты белгілі бір өзекті мәселелер өткір қойылып, талқыланған кезде айқын көрінді.
Мәдениет
