Жекелей шаңырақ тіктеп, хандық құрған қазақ халқы үшін XV-XVI ғасырларда ең басты мәселе – жаңа құрылған жас хандықты қорғау мен күшейту болды. Бүкіл қоғамдық ой-сана, елдің аңсары – ұлттық тұңғыш мемлекеттік сананы қалай да сақтап қалу-тұғын. Сол кезде елді жұмылдырып бір жеңнен қол, бір жағадан бас шығаратын, барлық ру мен тайпаларды бір орталыққа қаратып, ішкі алауыздықты тыятын әрі сыртқы дұшпандарға тойтарыс бере алатын әмірші керек екенін жақсы түсінген жұрт мемлекет күшті болу үшін ақылды да айбарлы хан керек деген идеяны дәріптеді.