Әлемде азық-түлік қауіпсіздігі өзекті де өткір мәселе қатарына жатады. Сондықтан Қазақстанда да тәуелсіздік алған соң-ақ агроөнеркәсіп кешеніне басымдық берудің қажеттілігі туындады. Себебі ауыл шаруашылығын дамыту елдің өркендеуінің маңызды шарты болатын. Ендеше Қазақстанда көптеген бағдарламалық құжаттар негізінде тиісті мемлекеттік саясат жүзгізілді. Бұл саланы көтеруге қажетті объективті алғышарттар да бар еді. Аграрлық саланы дамыту үшін республикада ұлан-ғайыр жер, жұмыс күші, қалыптасып қалған дәстүр де жеткілікті еді. Алайда, осыған қарамастан агроөнеркәсіп кешенінде елеулі нәтижелер мен орнықты даму орын ала қоймады. Экспортты былай қойғанда, еліміз азық-түлік өнімдерімен өзін-өзі қамтамасыз ету міндетін шеше алмады. Әлі де болса бұл саладағы еңбек өнімділігі төменгі деңгейде қалып, ауыл тұрғындарының табысы да өсе қоймады. Өйткені, агросектор техникалық тұрғыда жеткіліксіз жарақтандырылған және ол өндіріске баяу енгізілуде. Агротехнологиялар трансферті шағын және орта шаруашылықтар үшін қол жетімсіз. Оның үстіне жер, су, еңбек ресурстары тиімсіз пайдаланылуда. Ауыл шаруашылығын мемлекеттің қолдауы да оған оң ықпал етпеді, ол инвестициялық тұрғыдан да тартымсыз болды.