1920-жылдардың ортасы – Кеңес Одағы құрамындағы түркі тілдес халықтар үшін жазу тарихындағы ең күрделі әрі шешуші кезең болды.Араб графикасын қолданған қазақ, қырғыз, өзбек, түрікмен халықтары сауат ашуда қиындық көп болатынын, жаңа білім жүйесіне бейімделу баяу жүретінін айтып, латын әліпбиіне көшу мәселесін ашық көтерді. Бұл бастама 1926 жылғы әйгілі Баку түркітанушылар құрылтайынан кейін жаңа қарқын алып, Орта Азия республикаларында омбудсмен сияқты арнайы латыншылар комитеттері құрылып жатты. Сол кезеңнің маңызды құжаттық айғақтарының бірі – «Эркин Тоо» газетінің 1927 жылғы 19 мамырдағы №73 санында жарияланған Самарқан кеңесі туралы мақала.