Қазақстан тарихнамасы ХХ ғасыр басынан ауызша дәстүрден біржолата алыстап жазба деректердің кіріптарына айналғаны белгілі. Бұл жазба деректерді абсолюттендіріп, ауызша дәстүрді «ертегі сықылды» деп атаған Ш.Құдайбердіұлынан басталады да қазіргі күнге дейін жалғасып келеді. Соқыр тауыққа бәрі бидай деп бізге алыс-жақын шет елдердің өкілдері жазған дүниенің бәрі тарихи қайнар көз. Сырттан уақытша келген адам қаншалықты сіздің тіліңіз бен тарихыңызға бойлады, сіздің этнографияңызды қаншалықты игерді, өкінішке орай мұны саралап жатқан зерттеуші аз. Жалпы тіл білмеген адам тарих туралы не айта алады?