Қазақ қоғамында XVII ғасырдың соңынан XVIII ғасырдың басына дейін батырлардың — әскери басшылардың әлеуметтік және әскери-саяси маңызы үлкен болды. Түркі-монғол тілдеріндегі «батыр», «багатур», «бахадур» сөздері бастапқыда «батыл, жаумен шайқасқа шығатын қайсар адам» деген мағынаны білдірген.