Сыр мен сымбаттың елі, сұлулық атты қымбаттың елі – Көкшетау. Қазақ тарихы мен мәдениетінің, әні мен жырының да үлкен құйқалы қыртысы Көкшетаудың сырлы сұлулықтармен, ел иесі, жер киесімен астасып жатыр. «Сұрасаң Абылайдың тұрған жерін, Қырық сегіз жыл хан болған Көкшетауда» деп неге жырлайды дейсіз жырау бабаларымыз. Бүкіл қазақ үшін ортақ кие қонған, қасиет орнаған жер екенін айтып тұр ғой. Осы ақиқатты ақиық ақын Мағжаннан асырып айту қиын-ау. Ертеде Абылайға қоныс болған Бурабайды «Алаштың кебесіндей ізгі жай» деп тебіренуі тегін емес-ау, зарлық сәуегейдің! «Арқада Бурабайға жер жетпесе, Алашта Кенекеме ер жетпейді» деп тағы бір қияға тартып толғайды толағай Мағжан. Иә, Абылай мен Кенесарыны айтқанда қазақтың елдігі, тәуелсіздігі жолындағы қаһармандық күрестің де бір бесігі Көкшетау болғандығын жүрекке түймеске, сол үшін де жер науанына басыңды имеске болар ма?