Түн ортасы. Ташкент. Ескі қорым. Есті деп жүрген ессіз ұл. Уақыт, кеңістік және пенде. Осы үш-ақ ауыз сөзге сыяр оқиғада өмірдің ащы сабағы жатыр. Бір адамға немесе бір ұлтқа қатысты сабақ емес, бүкіл ұлт пен ұлысқа қажет сабақ. Қазақ «Шалқайғанға шалқай, пайғамбардан ұлы емес, Еңкейгенге еңкей, атаңнан қалған құл емес» деп бекер айтпапты. Соның куәсі болдық. Біз дейтініміз қазақ, өзбек, қырғыз – жалпы бауырлас елдер халқы соның куәсі болды. «Осы оқиға бәрімізге сабақ болуы тиіс. Асыңды ішіп, аяғыңды теуіп кеткендерге өре түрегелетін кез келді». Безруков сапарынан кейін осындай ой айтылуда. Есіктен кіріп, төр менікі дейтіндерге шаңыраққа қара дейтін уақыт жетті деп жатыр өзбек ағайын. Ал қазақ арасы бұған қандай пікір қосуда? Ел не дейді? Бізге де дандайсығандарды орнына қоятын шақ келмеді ме? Бұл туралы Ulysmedia.kz зерттеп көрді.