ІХ ғасырдың аяғы мен ХХ ғасырдың бас кезі – қазақ халқы үшін әдебиеттегі жаңашылдыққа бет алған кезең. Өйткені Абайдың аударма дәстүрі қазақ әдебиетінде өзіндік принциптері мен шеберлік үлгісін алып қана келген жоқ, ол тағылымдық, тәрбиелік және шеберлік үлгісіндегі жаңа сипаттардың тууына негіз болды.