Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды… Осы бір өлең жолдарын оқи отырып, көз алдыңа ерекше таныс суреттің сұлбасы келгендей болады. Абай суреттеп отырған ақсақалды адамымыз ой елегінен өткізіп, қай қырынан зерттей, зерделеп қарасақ та, өзімізге көптен таныс Аяз Ата болып шыға