Қазақмыс пен Қазцинк жылдар бойы Қазақстанның өзіне қимайтын, қонаққа ғана әдемі етіп ұсынатын дүниесіндей еді. Мемлекеттік телеарналарда билікті қолдауға дайын жұмысшыларды көрсететін кадрлар жиі шығып тұрды. Ал кадр сыртындағы шынайы көрініс ешқашан телеарналардан көрсетілмейтін. Өйткені қарапайым жұмысшылардың мардымсыз жалақысы мен өндіріс орнындағы денсаулыққа келетін зиян мен қауіпті ешкім батыл айта алмайтын. 30 жылдың ішінде аты аңызға айналған, тұғыры берік көрінген кәсіпорындар акционерлік қоғамға айналды да, еңбек ұжымдарына жаңа қожайындар келді. Олар халықтың ортақ байлығы саналған өндіріске иелік етіп, ел байлығы саналған мыс пен мырыш Үркердей аз ғана шоғырдың қолына көшті. Өндіру мен қайта өңдеу жұмыстары іркіліссіз жалғасқанымен, негізгі табыс жаңағы азғантай шоғырдың қалтасына түсіп жатты.